Gwizdek od jointa pochłonęła Odra
Podobnych okrętów zatopiłem z kilogram
Od kiedy znam Wrocław, od kiedy tu jestem
Test na stolicę kraju jest rozwiązanym testem
Poza hip-hopu kresem powstaje propozycja
Reprezentująca Wrocław 71 opozycja
Koalicja z Tymonem, to już ustalone
„Muzyka, masz to w genach” – ów połączył nas temat.
„Uczyliśmy się na błędach, żeby nagrać wielkie płyty, których nikt już nie pamięta” – błysnął wersem Roszja vel Tomasz Andersen w zbierającym wielu MC ze sceny wrocławskiej 18-minutowym kawałku White House. „W siną dal” Sinego to obok Tymonowego
„Świntucha” i Roszjowej „Obawy przed potem” przykład wrocławskiego krążka może nie idealnego, ale za to wielkiego swoją kreatywnością i… słabo rozpoznawalnego pomimo funkcjonowania w oficjalnym obiegu. Tymczasem już sam kawałek nazwany – nomen omen – „Anonimowy Wrocław” pokazuje, że powinno być inaczej. Po mięciutkim głęboko oddychającym, jazzującym beacie gospodarz przemyka błyskawicznie jak żmija zdumiewając świdrującym ucho, nieregularnym stylem. Światło, w którym wraz z Tymonem pokazuje temat tak banalny jak własna metropolia i rodząca się na niej scena, jest tak samo intrygujące jak we wzmiankowanym w refrenie kawałka filmie „Miasto zaginionych dzieci”. Może dlatego, że Siny reżyseruje swój utwór z artystycznym wyczuciem, jakiego Jean-Pierre Jeunet by się nie powstydził