Boro Khoone lyrics

[متن آهنگ «برو خونه» از مهیار و شایع و مهراد هیدن]


[قسمت ۱: مهیار]
بد حال خیابون‌ها
غمگین مثل سوز گیتار
تنهام از این بالا گیجم
بیافتم خودم یا ته سیگار
بد حال خیابون‌ها
فقط منو بذار خونه
تو ماشین خاموش ضبط
سکوت تنها صدامونه
خنده‌ها شده دکوری
دروغه جواب چطوری؟
مرد دیگه ذوق ما
واسه شمالای یهویی
اگه می‌شه برو خونه
یه هیولا تو خیابون
به نام خاطره پی منه
می‌کشتم زودتر از سیانور
فقط منو بذار خونه
می‌خوام تعطیلیمو اصلا خونه باشم
سراغم هم کسی گرفت
بگین یجا دیگه‌ست و دوره راهشم
کارهای عجیب می‌کنم
کار تعطیله اَ جیب می‌خورم
از آدم جدید بیزارم
اَ رفیق‌های قدیم می‌برم
می‌زنم عطرشو به بالشم
واسه من بسته حتی یادشم
فکر کنم بزرگ شدم دیگه، نه؟
فاز من کجا، کجا فاز شهر
[هم‌خوان : مهیار]
من شدم معتاد تنهایی
نه کسی میاد دیگه
نه من می‌رم جایی
ساکتم بی حوصله‌م سردم
بس که گیر کرده تو دلم یه حرف‌هایی
من شدم معتاد تنهایی
بارون و یه پنجره چایی
من شدم معتاد تنهایی
تا همیشه، نه یه شب‌هایی

[قسمت ۲: شایع]
حال خونه تخمی
حال بیرون تخمی‌تر
دارم کصخل می‌شم
امروز هم همه چی تو ذوق می‌زد
کینه دارم اَ همه شتری
بوس و بغل کپنی
اعصابم دیفالت خورد
بوق می‌کشم پشت نفر جلویی
بی‌دلیل هی اوقاتم تلخه
اخلاقم صبح‌ها نچسب
نمی‌دونم اومدم کجا برعکس
سرزنش‌هاتون رو یادم هست
منو بذار خونه دادا
چشام اذیت تو چراغ‌ها
همه‌ش هی لش خونه‌م
همه‌چی دیگه تو مخه بابا
برو فقط منو بذار خونه
نگاه هوا هوای بارونه
زنده می‌شه خاطره‌هاش
دوباره مچم رو می‌خوابونه
می‌گن برو تراپی
منم هم‌خونه‌ام با یه انصرافی
زندگیم عین بازی و
سخته به خودت هی ببازی
روزها همون شکلی می‌گذرونم
روز و شب رو عشقی
دیگه حتی حال جنس نی
و فقط حالمون خوبه فیسی
اگه می‌شه برو خونه
فاز من دوش و خواب
هنوزم رد می‌ده دلم
برا چشای عکس لای کتاب
[هم‌خوان: مهیار]
من شدم معتاد تنهایی
نه کسی میاد دیگه
نه من می‌رم جایی
ساکتم بی.حوصله‌م سردم
بس که گیر کرده تو دلم یه حرف‌هایی
من شدم معتاد تنهایی
بارون و یه پنجره چایی
من شدم معتاد تنهایی
تا همیشه، نه یه شب‌هایی

[قسمت ۳: هیدن]
یه سفر ادامه‌دار
یه چمدون اضافه‌بار
همیشه منو کشته نگاه یار
مدوسا با چشم‌های مار
عاقبت نارفیق یه فاجعه‌ست
که سهم ما نیست
این حال بد لایقم نبود
اصلا نه انتظار نیست
برا من نه
فکرش از تو سر یه لحظه‌ام نرفت
من مسافرم
ته خط رسیدم نه مهم نیست از چه راهی
خونه ساکت تی‌وی خاموش
دل ما داغون تنگ
یه سیگار رولی داروش
بارون می‌زنه رو شیشه آهنگ
فقط منو بذار خونه
نه حال ویسکی نه حال برگ
تو این خیابون‌ها
می‌زنه رو دلم خاطره چنگ
یه حس خیلی غریب تو محیطه
خسته‌م از این شب‌ها و
خوشی‌های فرمالیته
می‌خوام خونه باشم
زل بزنم به تاریکی
تو از حرف زدن با جای خالی چی حالیته؟
می‌زنم حرفمو با میز، با آینه، دیوار
چون دیگه باتو امیدی نیست به دیدار
صدای پیانوی شکسته و ناکوکم رو
می‌شنوه از پنجره جغد بیدار
[هم‌خوان: مهیار و هیدن]
من شدم معتاد تنهایی
نه کسی میاد دیگه
نه من می‌رم جایی
ساکتم بی‌حوصله‌م سردم
بس که گیر کرده تو دلم یه حرف‌هایی
من شدم معتاد تنهایی
بارون و یه پنجره چایی
من شدم معتاد تنهایی
تا همیشه، نه یه شب‌هایی