[Zwrotka 1]
Czternastego się zaczęła czwarta dycha
Rap nie mógłby mnie chyba bardziej już odpychać
Muzyka? Mam pisać, jak to jest być jednym z was?
Przez tyle lat nie przetyrałem nawet dnia
To jakiś żart? Czy raczej wspólny syf?
Nie jara mnie ten hajs
Liczby, hype... kurwa mać, co za wstyd
Nie będę jak żaden z nich –
Chciałem mieć inne niebo tu, śniłem tu inne sny
Chłopak ze średniej krajowej –
Średnio co trzeci czekał na to, co wam powiem
Na to, co zrobię, co powiem, jak...
Żaden z was by tutaj nie uciągnął tylu lat
Tylu dat, miast, twarzy, rąk
Umów, stron, kurwa... brzmienia, form
Norm, imion, pieprzonego jadu i słów
Czuję ulgę, gdy nie ma ich tu
[Refren]
Nikt nie krzyczy „stój”, każą iść po swoje, brać co jest
Gramy codziennie jedną z ich ról, musimy być kimś dzień w dzień
Czuję, ile uciekło mi lat, gdy widzę jak krótki rzucam cień
Miałem odwagę podpalić im świat, a boję się powiedzieć im „nie”...
Nie. A boję się powiedzieć im „nie”...
Nie. Boję się powiedzieć im „nie”...
[Zwrotka 2]
Hipnotyzuje mnie spokój pełnych ulic
Ósmej rano w tramwajach, wagi kredytowej puli
Ludzi, którzy nie czuli tego, jak ja
Moje stado, dla którego muszę grać
Patrz – ich oczy pełne są tego, co ledwo znam
Odbijam się od ulic i ścian
Jak pierdolone latarni światło
A tak mało go mam, i tak rzadko
Trzeba łaknąć, by czuli twój głód
I ten trud rozumienia ich myśli w przód
Cud, gdzieś pomiędzy żelazem i betonem
Gdy fale radia przecinają ich dłonie
Znam własny koniec na pamięć
I tylko ja wiem, ile razy już tak stałem tu
Ścierając cały ten brud własnym ciałem
Przeżywałem siebie samego pół na pół
[Refren]
Nikt nie krzyczy „stój”, każą iść po swoje, brać co jest
Gramy codziennie jedną z ich ról, musimy być kimś dzień w dzień
Czuję, ile uciekło mi lat, gdy widzę jak krótki rzucam cień
Miałem odwagę podpalić im świat, a boję się powiedzieć im „nie”...
Nie. A boję się powiedzieć im „nie”...
Nie. Boję się powiedzieć im „nie”...
A boję się powiedzieć im „nie”...
Boję się powiedzieć im „nie”...
[Tekst i adnotacje na Rap Genius Polska]